Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΑΑΚ ΚΑΙ Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΙΣΑΑΚ

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΑΑΚ

Ο Αβραάμ και η γυναίκα του η Σάρρα ζούσαν ειρηνικά και δίκαια με την ευλογία του Θεού. Ο Κύριος λοιπόν άκουσε τις προσευχές τους και έτσι σύμφωνα με την υπόσχεση του, η Σάρρα έμεινε έγκυος και γέννησε ένα γιο στον Αβραάμ, στα γηρατειά του, στο χρόνο που είχε ορίσει ο Κύριος. Ο Αβραάμ ονόμασε το γιο που του γέννησε η Σάρρα, Ισαάκ.

Το παιδί αυτό πού το όνομα του σημαίνει γέλιο, τους έδωσε μεγάλη χαρά και ολοκλήρωσε την ευτυχία τους. Το ανέθρεψαν από τα πρώτα του βήματα με φόβο Θεού και το μάθαιναν να πιστεύει και να υποτάσσεται στο θείο θέλημα. Με τη γέννηση του Ισαάκ η υπόσχεση του Θεού άρχισε να γίνεται πραγματικότητα.

Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΙΣΑΑΚ

Όταν ο Ισαάκ ήταν σε μικρή ηλικία, ο Κύριος θέλησε να δοκιμάσει την πίστη του Αβραάμ, να δει αν ήταν πάντα πρόθυμος στις εντολές του. Του έδωσε λοιπόν την εντολή ν' ανεβεί στο βουνό με το γιο του κι εκεί να προσφέρει τον Ισαάκ για θυσία. Έτσι του είπε: «Αβραάμ! Πάρε το γιο σου το μονογενή, που τον αγαπάς, τον Ισαάκ, και πήγαινε να τον θυσιάσεις στη γη Μορία, σ' ένα από τα βουνά που εγώ θα σου δείξω».

 Ο Αβραάμ ανταποκρίθηκε για μια ακόμη φορά χωρίς δισταγμό και υπακούει στο θέλημα του Κυρίου και είπε: «Ο Θεός μου έδωσε το παιδί μου, η ζωή του ανήκει σ' αυτόν».

Έτσι σηκώθηκε νωρίς το πρωί, πήρε μαζί του το γιο του τον Ισαάκ και ξεκίνησε για τον τόπο που του είπε ο Κύριος. Μετά από τρεις μέρες έφτασαν στο λόφο Μορία, όπου χίλια τόσα χρόνια αργότερα χτίστηκε ο ναός του Σολομώντα. Όταν έφτασαν στον τόπο που του είχε πει ο Κύριος, ο Αβραάμ έχτισε εκεί το θυσιαστήριο, ετοίμασε τα ξύλα, έδεσε το γιο του τον Ισαάκ και τον έβαλε στο θυσιαστήριο πάνω από τα ξύλα. Ύστερα άπλωσε το χέρι του και πήρε το μαχαίρι για να σφάξει το παιδί του. Αλλά ο άγγελος του Κυρίου του φώναξε από τον ουρανό και του είπε: «Αβραάμ, Αβραάμ! Ο Θεός είδε την πίστη σου. Μην απλώσεις χέρι στο παιδί και μην του κάνεις τίποτε, αλλά σφάξε αυτό το κριάρι, που είναι δεμένο στο βωμό».

Ο Αβραάμ κοίταξε τριγύρω και είδε ένα κριάρι έτοιμο για θυσία. Έτρεξε, το πήρε και το θυσίασε αντί για το γιο του.

Ο Κύριος φώναξε στον Αβραάμ από τον ουρανό και του είπε: «Εγώ ο Κύριος ορκίζομαι στον εαυτό μου, ότι επειδή έκανες την πράξη αυτή και δε μου αρνήθηκες το μοναχογιό σου, θα σε ευλογήσω με το παραπάνω και θα σου δώσω αναρίθμητους απογόνους σαν τ' αστέρια του ουρανού και σαν την άμμο που είναι στις ακτές της θάλασσας. Ο απόγονός σου θα κατακτήσει τις πόλεις των εχθρών του. Με τον απόγονό σου θα ευλογηθούν όλα τα έθνη της γης, επειδή υπάκουσες στην εντολή μου».

Η ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ

ΚΑΙ Η ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΙΣΑΑΚ

Έτσι λοιπόν δοκιμάστηκε και θριάμβευσε η μοναδική πίστη του Αβραάμ, που δε λογάριασε ούτε τον αγαπημένο του γιο, ότι πιο πολύτιμο είχε, μπροστά στο θέλημα του Θεού. Ο Αβραάμ έδειξε την ασάλευτη πίστη του στο Θεό και στάθηκε παράδειγμα για όλους τους ευσεβείς. Η πίστη και η υπακοή του Αβραάμ στο θέλημα του Θεού αποτέλεσε από τότε υπόδειγμα πίστεως και υπακοής και στους άλλους Πατριάρχες, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, στους Βασιλείς Δαβίδ και Σολομώντα και στους Προφήτες. Όλοι εκείνοι οι μεγάλοι άντρες της Παλαιάς Διαθήκης, όταν τους καλούσε ο Θεός, έχοντας ως παράδειγμα το γενάρχη Αβραάμ, έδειχναν απόλυτη πίστη και υποταγή στο θέλημα του Θεού και δέχονταν χωρίς επιφυλάξεις την εντολή Του. Έτσι αξιώθηκαν να γίνουν όργανα στο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους.

Ο ισραηλιτικός λαός ξεχώρισε από τους άλλους λαούς, γιατί είχε ως υπόδειγμα πίστης την πίστη του Αβραάμ, του Ισαάκ, του Ιακώβ, του Ιωσήφ, και αποστολή την αποκατάσταση της σχέσης μεταξύ του Θεού και όλης της ανθρωπότητας. Γι' αυτό και στην Αγία Γραφή καλείται λαός άγιος και περιούσιος, δηλαδή αφιερωμένος στο Θεό, περιουσία του Θεού για την πραγματοποίηση του σχεδίου της σωτηρίας.

Ίσως να μας προβληματίζει αυτή η ιστορία του Αβραάμ. Πρέπει, όμως, να λάβουμε υπόψη ότι οι θυσίες μικρών παιδιών (και μάλιστα του πρωτότοκου αγοριού) ήταν πολύ συνηθισμένες εκείνη την εποχή. Ο Αβραάμ με το να φτάσει να θυσιάσει το μοναδικό του παιδί έδειξε ότι εμπιστευόταν απόλυτα το Θεό που τον κάλεσε. Αλλά ο Θεός, από την αρχή κιόλας της σχέσης του με τον άνθρωπο, θέλει να καταργήσει μια για πάντα το φρικτό αυτό έθιμο. Γι’ αυτό υποδεικνύει στους ανθρώπους, που ένιωθαν την ανάγκη να θυσιάζουν στο Θεό τους να χρησιμοποιούν ζώα.

Ο Θεός δε θέλει ανθρωποθυσίες όπως έκαναν οι ειδωλολάτρες στους ψεύτικους θεούς. Γι' αυτό στέλνει ένα κριάρι πού παίρνει τη θέση του Ισαάκ στο θυσιαστήριο.