ΟΙ ΘΥΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΓΙΟΡΤΕΣ

Μαζί με τις άλλες εντολές, o Θεός είχε δώσει στο Μωυσή και οδηγίες για τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να γίνεται η λατρεία Του. Αργότερα, όταν οι Ισραηλίτες εγκαταστάθηκαν στη Χαναάν, η λατρεία αυτή πλουτίστηκε και πήρε ξέχωρη θέση στη ζωή τους.

Οι θυσίες

Κυριότερη πράξη της λατρείας του Ισραήλ αποτελούσαν οι θυσίες, με τις οποίες οι Ισραηλίτες πρόσφεραν ένα μέρος από τ' αγαθά τους στο Θεό, για να Τον ευχαριστήσουν και να ζητήσουν το έλεός Του. Οι θυσίες ήταν αιματηρές και αναίμακτες.

Α)  Αιματηρές θυσίες ήταν: τα «ολοκαυτώματα», οι «εξιλαστήριες» και οι «ειρηνικές».

Β)  Οι αναίμακτες θυσίες ήταν προσφορές καρπών, άρτων, τροφών και θυμιάματος.

Οι γιορτές

Οι γιορτές, που θύμιζαν σπουδαία γεγονότα από τη ζωή των Ισραηλιτών και έδιναν αφορμή να τονωθεί η αγάπη του λαού προς το Θεό, ήταν:

Α) Το Πάσχα, πού το γιόρταζαν στις 14 του μήνα Νισάν, ως ανάμνηση της εξόδου από την Αίγυπτο.

Β) Η Πεντηκοστή, που τη γιόρταζαν 50 μέρες μετά το Πάσχα, ως εκδήλωση ευγνωμοσύνης για τη συγκομιδή των καρπών.

Γ) Η γιορτή της σκηνοπηγίας, που τη γιόρταζαν το φθινόπωρο για να θυμούνται ότι έζησαν στην έρημο σε σκηνές.

Δ) Η γιορτή του εξιλασμού, πέντε μέρες πριν από τη γιορτή της σκηνοπηγίας, σαν ημέρα μετάνοιας, νηστείας και συμφιλιώσεως με το Θεό.

Ε) Το Σάββατο, η έβδομη μέρα κάθε εβδομάδας, ημέρα αργίας και ευχαριστίας για όσα τους χάριζε ο Θεός όλη την εβδομάδα. Και

ΣΤ) Η νουμηνία, κάθε πρώτη του μήνα, κατά την οποία ζητούσαν την ευλογία του Θεού για το μήνα πού άρχιζε.