Ο ΓΕΔΕΩΝ

Οι Ισραηλίτες είχαν δυσαρεστήσει πάλι τον Κύριο με τις πράξεις τους κι ο Κύριος τους παρέδωσε στους Μαδιανίτες για εφτά χρόνια.  Οι Μαδιανίτες καταπίεζαν σκληρά τους Ισραηλίτες κι αυτοί για να προστατευτούν έφτιαξαν κρησφύγετα πάνω στα βουνά, σπηλιές και οχυρά.  Όποτε οι Ισραηλίτες έσπερναν, οι Μαδιανίτες και διάφοροι νομάδες της Ανατολής έκαναν επιδρομές εναντίον τους. Στρατοπέδευαν στα χωράφια τους και κατέστρεφαν τις καλλιέργειες και τα κοπάδια τους.

Εξαιτίας, λοιπόν, των Μαδιανιτών οι Ισραηλίτες είχαν τρομερά εξαθλιωθεί και επικαλέστηκαν τον Κύριο.

Τότε ήρθε ο άγγελος του Κυρίου στο νεαρό ακόμη Γεδεών και του είπε «Ο Κύριος είναι μαζί σου, γενναίε πολεμιστή. Με τη δύναμη που έχεις, πήγαινε, και θα ελευθερώσεις τον Ισραήλ από τους Μαδιανίτες».

Ο Γεδεών αποκρίθηκε «Μα πώς, κύριε μου, θα γλιτώσω εγώ τον Ισραήλ; Η οικογένειά μου είναι η πιο ταπεινή ανάμεσα στη φυλή Μανασσή κι εγώ ο πιο μικρός της οικογένειας του πατέρα μου».

Τότε του είπε ο άγγελος: «Ναι, αλλά εγώ θα είμαι μαζί σου, και θα νικήσεις τους Μαδιανίτες σαν να 'ταν ένας μόνον άνθρωπος».

Ο Γεδεών, με εντολή του Κυρίου, κατάστρεψε το θυσιαστήριο του Βάαλ, που είχαν χτίσει οι συμπατριώτες του και σε εκείνο το σημείο, έχτισε θυσιαστήριο στον Κύριο.

Έτσι, λοιπόν, ο Γεδεών με τις οδηγίες του Κυρίου άρχισε να ετοιμάζει στρατό για να αντιμετωπίσει τους Μαδιανίτες. Στο κάλεσμά του ανταποκρίθηκαν 33.000 στρατιώτες από όλες τις φυλές του Ισραήλ.

Με εντολή του Κυρίου όμως, διάλεξε μόνο τριακόσιους, έτσι ώστε οι Ισραηλίτες να μη καυχηθούν ότι νίκησαν με τη δική τους δύναμη, ενώ τους υπόλοιπους τους έστειλε στα σπίτια τους.

Ο Γεδεών μοίρασε τους τριακόσιους άντρες σε τρία μέρη και έδωσε στον καθένα τους από μία σάλπιγγα και μία άδεια στάμνα, με μια λαμπάδα μέσα και μετά τους είπε να είναι έτοιμοι για την επίθεση.

Τη ίδια νύχτα λοιπόν, ο Γεδεών και οι εκατό άντρες του έφτασαν στην άκρη του στρατοπέδου, την ώρα που είχαν αλλάξει οι φρουροί. Τότε έδωσε το σύνθημα και σάλπισαν με τις σάλπιγγες κι έσπασαν τις στάμνες που κρατούσαν στα χέρια τους. Αμέσως σάλπισαν και τα άλλα δύο τμήματα, έσπασαν τις στάμνες και κρατώντας με το αριστερό τους χέρι τις λαμπάδες και με το δεξί τις σάλπιγγες, σάλπιζαν και φώναζαν: «Για τον Κύριο και για το Γεδεών». Πήραν όλοι θέσεις γύρω από το στρατόπεδο, ενώ μέσα, οι Μαδιανίτες νόμιζαν ότι είχαν περικυκλωθεί, φώναζαν και τράπηκαν σε φυγή πανικόβλητοι.

Όταν σάλπισαν και οι τριακόσιοι με τις σάλπιγγες, ο Κύριος έκανε ώστε μέσα στο εχθρικό στρατόπεδο ο ένας να στρέψει το ξίφος του εναντίον του άλλου και ν' αλληλοσκοτωθούν. Όσοι από τους στρατιώτες γλίτωσαν, έφυγαν πανικόβλητοι. Τότε ο Γεδεών καταδίωξε τους Μαδιανίτες, τους χτύπησε κατά τη διαφυγή τους και τους κατατρόπωσε.

Από τότε οι Μαδιανίτες υποδουλώθηκαν στους Ισραηλίτες και δε σήκωσαν πια κεφάλι. Έτσι ησύχασε η χώρα για σαράντα χρόνια, όσο δηλαδή ζούσε ο Γεδεών.

Ύστερα απ' αυτά οι Ισραηλίτες ζήτησαν από τον Γεδεών να τους κυβερνήσει, αλλά ο Γεδεών αρνήθηκε, λέγοντας πως δεν ήθελε να γίνει άρχοντας, αλλά άρχοντας πρέπει να είναι ο Κύριος.

Μετά το θάνατο του Γεδεών, οι Ισραηλίτες άρχισαν πάλι να λατρεύουν το Βάαλ και τον έκαναν θεό τους. Ξέχασαν τον Κύριο, που τους είχε ελευθερώσει από όλους τους εχθρούς ολόγυρα τους. Κι ούτε έδειξαν καθόλου ευγνωμοσύνη στην οικογένεια του Γεδεών, για τα όσα καλά είχε κάνει στο λαό Ισραήλ.