ΟΙ ΦΙΛΙΣΤΑΙΟΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΗΝ ΚΙΒΩΤΟ

Οι Φιλισταίοι πήραν την Κιβωτό του Κυρίου και την τοποθέτησαν στην Άζωτο (Ασδώδ), στο ναό του θεού τους, πλάι στο άγαλμα του Δαγών. Την άλλη μέρα το πρωί, όταν σηκώθηκαν οι κάτοικοι της Αζώτου, είδαν το Δαγών να είναι πεσμένος με το πρόσωπο καταγής, μπροστά στην Κιβωτό του Κυρίου. Τον πήραν, λοιπόν, και τον έστησαν πάλι στη θέση του. Την άλλη μέρα το πρωί, όταν σηκώθηκαν, πάλι ο Δαγών ήταν πεσμένος με το πρόσωπο καταγής, μπροστά στην Κιβωτό του Κυρίου. Το κεφάλι του ήταν κομμένο, το ίδιο και οι δυο παλάμες των χεριών του. Μόνο το σώμα του είχε μείνει σώο.

Ο Κύριος έκανε τους κατοίκους της Αζώτου να νιώσουν βαριά τη δύναμη του πάνω τους. Χτύπησε τους ίδιους και τους κατοίκους των γύρω περιοχών με πρηξίματα. Όταν οι κάτοικοι της Αζώτου είδαν αυτό που τους συνέβη, φοβήθηκαν, κατάλαβαν την αιτία και μετέφεραν την Κιβωτό στη Γαθ.

Αλλά όταν τη μετέφεραν εκεί, ο Κύριος, έκανε τους κατοίκους της πόλης να νιώσουν βαριά τη δύναμη του πάνω τους. Τους χτύπησε όλους με πρηξίματα και πανικοβλήθηκαν τρομερά. Γι' αυτό μετέφεραν την Κιβωτό του Κυρίου στην Ασκάλωνα (Εκρών).

Όταν η Κιβωτός έφτασε στην Ασκάλωνα, ο Κύριος, έκανε τους κατοίκους της πόλης να νιώσουν βαριά τη δύναμη του πάνω τους. Τους προκάλεσε πανικό θανάτου σ' ολόκληρη την πόλη και όσοι από τους κατοίκους δεν πέθαναν, χτυπήθηκαν με πρηξίματα και οι κραυγές τους έφτασαν ως τον ουρανό. Έτσι οι κάτοικοι φοβήθηκαν μήπως η Κιβωτός του Κυρίου τους θανατώσει όλους.

Η Κιβωτός του Κυρίου έμεινε στην περιοχή των Φιλισταίων εφτά μήνες. Οι Φιλισταίοι κάλεσαν τους ιερείς και τους μάγους τους και αποφάσισαν να στείλουν την Κιβωτό πίσω στον τόπο της. Έτσι, σύμφωνα με τη γνώμη των ιερέων και των μάγων, έβαλαν την Κιβωτό πάνω σε μια καινούρια άμαξα που την έσερναν δύο αγελάδες που δεν είχαν ακόμα μπει σε ζυγό. Και δίπλα στην Κιβωτό μέσα σ' ένα κιβώτιο τοποθέτησαν τα χρυσά αντικείμενα που θα έδιναν στον Κύριο για προσφορά επανόρθωσης. Μετά άφησαν την άμαξα να φύγει. Αν η άμαξα έπαιρνε το δρόμο προς τη χώρα των Ισραηλιτών, τότε θα καταλάβαιναν ότι ο Κύριος είναι αυτός που τους έκανε το μεγάλο αυτό κακό. Αν όχι, τότε ότι συνέβη ήταν εντελώς τυχαίο.

Οι Φιλισταίοι ακολούθησαν αυτές τις συμβουλές. Άφησαν λοιπόν την άμαξα να φύγει και αυτή πήρε το δρόμο προς τη χώρα των Ισραηλιτών, χωρίς να ξεφύγουν τα ζώα δεξιά ή αριστερά, ενώ οι ηγεμόνες των Φιλισταίων βάδιζαν πίσω τους, μέχρι τα σύνορα.

Οι κάτοικοι της Βαιθσαμύς, μιας Ισραηλιτικής πόλης, θέριζαν τα σιτάρια στην πεδιάδα χάρηκαν πολύ όταν αντίκρυσαν την κιβωτό. Η άμαξα μπήκε στο χωράφι του Ωσηέ του Βαιθσεμίτη, και σταμάτησε κοντά σ' ένα μεγάλο βράχο. Οι Λευίτες της πόλης κατέβασαν την Κιβωτό του Κυρίου και το κιβώτιο με τα χρυσά αντικείμενα και τα τοποθέτησαν πάνω στο βράχο. Μετά έσχισαν τα ξύλα της άμαξας και πρόσφεραν τις αγελάδες ολοκαύτωμα στον Κύριο. Οι κάτοικοι της πόλης πρόσφεραν κι αυτοί ολοκαυτώματα και άλλες θυσίες στον Κύριο. Μνημείο αυτού του γεγονότος είναι το μεγάλο λιθάρι που πάνω του τοποθέτησαν την Κιβωτό του Κυρίου.

Από τους κατοίκους όμως της Βαιθσαμύς ο Κύριος θανάτωσε 50.070 άντρες, γιατί κοίταξαν την κιβωτό του Κυρίου. Ο λαός πένθησε για τη μεγάλη συμφορά που τους έφερε ο Κύριος και έλεγαν: «Ποιος μπορεί να σταθεί μπροστά στον Κύριο;». Και επειδή φοβήθηκαν μήπως πεθάνουν όλοι, γι' αυτό οι Ισραηλίτες μετέφεραν την Κιβωτό του Κυρίου στην Καριαθιαρίμ (Κιριάθ-Ιαρίμ) στο σπίτι του Αμιναδάβ, το οποίο βρισκόταν πάνω σ' ένα λόφο. Μετά καθιέρωσαν το γιο του τον Ελεάζαρ να φυλάει την κιβωτό. Από την ημέρα που τοποθετήθηκε ή κιβωτός στην Καριαθιαρίμ πέρασαν είκοσι χρόνια κι όλοι οι Ισραηλίτες άρχισαν να μετανοούν για τις προηγούμενες πράξεις τους και να ζητούν απελπισμένα τον Κύριο.

Η ιστορία της επιστροφής της Κιβωτού περιγράφεται στην Παλαιά Διαθήκη, στο βιβλίο Α' Βασιλειών και στα κεφάλαια 5 και 6.