Η ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΙΣΡΑΗΛΙΤΩΝ ΣΤΗ ΧΑΝΑΑΝ ΟΙ ΙΣΡΑΗΛΙΤΕΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΥΝ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ

Μετά την είσοδό τους στη Γη της Επαγγελίας οι Ισραηλίτες δεν κατέκτησαν αμέσως όλη τη χώρα, αλλά σταδιακά. Αρχικά οι ισραηλιτικές φυλές εγκαταστάθηκαν κυρίως στις ορεινές και πιο άγονες περιοχές, ενώ οι κοιλάδες και οι πεδιάδες παρέμεναν στην κατοχή των Χαναναίων.

Μετά το θάνατο του Ιησού, οι Ισραηλίτες έδωσαν κι άλλες μάχες με τους Χαναναίους για να επικρατήσουν στη Χαναάν. Στο μεταξύ όλη εκείνη η γενιά που πολέμησε για την είσοδό της στη Χαναάν άρχισε σιγά σιγά να φεύγει και ήρθε άλλη, που δεν είχε βιώσει προσωπικά τον Κύριο, ούτε τα έργα που είχε κάνει για χάρη των Ισραηλιτών. Έτσι έπαψαν να λατρεύουν τον Κύριο (Κριταί 2,10).

Οι Ισραηλίτες στις πολεμικές αυτές διαμάχες δεν εκδίωξαν όλους τους παλιούς κατοίκους της Χαναάν και δεν κατέστρεψαν τα θυσιαστήριά τους, όπως είχε δώσει εντολή ο Κύριος (Κριταί 2,1-5. Ψαλμοί 105,34).

Γρήγορα οι Ισραηλίτες ήρθαν σε επαφή με τον πολιτισμό των Χαναναίων και γνώρισαν τη ζωή των πόλεων. Όπως ήταν φυσικό, η καθημερινή τους ζωή άλλαξε. Από νομάδες και κτηνοτρόφοι έγιναν ιδιοκτήτες γης και γεωργοί. Εγκαταστάθηκαν στις πόλεις, είχαν πια περισσότερα αγαθά και ευημερούσαν. Σιγά σιγά υιοθέτησαν το χαναανιτικό τρόπο ζωής. Έτσι, η λιτότητα και η αυστηρότητα της ερήμου αντικαταστάθηκε από την πολυτέλεια και τη χαλαρότητα της ζωής στην πόλη και η ισότητα των μελών της φυλής από τις κοινωνικές διαφορές.

Όμως και θρησκευτικά επηρεάστηκαν. Η θρησκεία των Χαναναίων ήταν πολυθεϊστική με κύρια χαρακτηριστικά τη μαγεία και τη λατρεία της φύσης. Ως σημαντικότεροι θεοί λατρεύονταν ο Βάαλ, θεός της βλάστησης και της βροχής, και η Αστάρτη, θεά της γονιμότητας. Ζώντας λοιπόν κοντά στους Χαναναίους, οι Ισραηλίτες ξεχνούσαν κάποιες φορές τις παραδόσεις τους και εγκατέλειπαν τον Κύριο, λατρεύοντας το Βάαλ και την Αστάρτη (Κριταί 2,11-13). Το βιβλίο των Ψαλμών αναφέρεται σ' αυτή την απιστία των Ισραηλιτών, όπου οι Ισραηλίτες όχι μόνο λάτρεψαν άλλους θεούς, αλλά θυσίαζαν τους γιους και τις κόρες τους στα είδωλα (Ψαλμοί 105,34-39).

Έτσι οι Ισραηλίτες δυσαρέστησαν με τις πράξεις τους τον Κύριο, το θεό των προγόνων τους, που τους είχε βγάλει από την Αίγυπτο, και λάτρεψαν το Βάαλ και τους θεούς, που λάτρευαν οι γύρω τους λαοί. Τους λάτρευαν στα ιερά δάση, όπου υπήρχαν και οι βωμοί των ειδώλων. Εξόργισαν τον Κύριο και τον εγκατέλειψαν.

Και ο Κύριος ξέσπασε οργισμένος εναντίον τους. Τους παρέδωσε στους γύρω εχθρούς τους, όπως τους Χαναναίους, τους Φιλισταίους, τους Αμμωνίτες, τους Μωαβίτες, τους Εδωμίτες και τους Μαδιανίτες. Αυτοί οι λαοί διεκδικούσαν τις ίδιες περιοχές και ρήμαζαν  τους Ισραηλίτες, οι οποίοι δεν μπορούσαν πια να τους αντιμετωπίσουν. Παντού όπου πήγαιναν να πολεμήσουν, ο Κύριος ήταν εναντίον τους και δε νικούσαν, όπως τους το είχε πει. Κι αυτό τους έριχνε σε βαθιά κατάθλιψη (Κριταί 2,14-15. 3,7. Ψαλμοί 105,40-43).