ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΤΟΥ ΙΩΣΗΦ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΓΙΑ ΣΙΤΑΡΙ

Η ίδια πείνα ήταν  και στη  Χαναάν,  όπου  ζούσε  ο Ιακώβ με τους έντεκα γιους του. Ο Ιακώβ έστειλε λοιπόν τους γιους του στην Αίγυπτο για ν' αγοράσουν σιτάρι. Αλλά το Βενιαμίν, τον αδερφό του Ιωσήφ, δεν τον έστειλε μαζί με τ' αδέρφια του, γιατί φοβήθηκε μήπως του συμβεί κανένα κακό.

Έφτασαν λοιπόν οι γιοι του Ιακώβ στην Αίγυπτο και παρουσιάστηκαν στον Ιωσήφ χωρίς να τον έχουν γνωρίσει. Τον προσκύνησαν, σκύβοντας ως τη γη. Ο Ιωσήφ τους είδε και τους αναγνώρισε και θυμήθηκε τα όνειρα που είχε δει γι' αυτούς. Έκανε σαν να τους ήταν ξένος και τούς μίλησε με αυστηρό τρόπο:

- «Από πού ερχόσαστε;» τούς ρώτησε.

- «Από τη Χαναάν, για ν' αγοράσουμε σιτάρι», απάντησαν εκείνοι φοβισμένοι.

- «Εσείς είστε κατάσκοποι, και ήρθατε για να επισημάνετε τα ανοχύρωτα σημεία της χώρας», τους είπε ο Ιωσήφ.

- «Όχι, κύριε, οι δούλοι σου ήρθαμε ν' αγοράσουμε σιτάρι. Είμαστε όλοι παιδιά του ίδιου ανθρώπου. Οι δούλοι σου είμαστε ειλικρινείς άνθρωποι, δεν είμαστε κατάσκοποι», απάντησαν εκείνοι.

- «Όχι,  Ήρθατε για να παρατηρήσετε σε ποια σημεία η χώρα είναι ανοχύρωτη», τους ξαναείπε ο Ιωσήφ.

- «Οι δούλοι σου είμαστε δώδεκα αδέρφια, παιδιά του ίδιου ανθρώπου, που ζει στη χώρα της Χαναάν. Ο μικρότερος είναι τώρα μαζί με τον πατέρα μας κι ο άλλος δεν υπάρχει πια», απάντησαν εκείνοι.

- «Καλά σας είπα εγώ πως είσαστε κατάσκοποι! Μα τη ζωή του Φαραώ, δε θα φύγετε από 'δω αν δεν έρθει εδώ ο αδερφός σας ο μικρότερος. Στείλτε έναν από σας να τον πάρει. Όσο για σας θα μείνετε φυλακισμένοι. Έτσι θ' αποδειχτεί αν είναι αληθινά αυτά που λέτε. Κι αν δεν είναι, μα τη ζωή του Φαραώ, είστε κατάσκοποι!», ξαναείπε ο Ιωσήφ.

Τους έβαλε λοιπόν στη φυλακή όλους μαζί για τρεις μέρες. Την τρίτη μέρα πήγε ο Ιωσήφ στη φυλακή μαζί μ' έναν διερμηνέα, που ήξερε εβραϊκά, και τους είπε:

- «Να τι θα κάνετε για να ζήσετε, γιατί εγώ φοβάμαι το Θεό: Αν είστε ειλικρινείς, ένας από όλους σας θα μείνει κλεισμένος στη φυλακή, κι εσείς οι άλλοι να φύγετε και να πάτε σιτάρι στις πεινασμένες οικογένειες σας. Ύστερα θα μου φέρετε τον αδερφό σας το μικρότερο, για να φανεί αν είναι αληθινά τα λόγια σας και να μην πεθάνετε».

Τότε τ' αδέρφια είπαν αναμεταξύ τους στα εβραϊκά, νομίζοντας πως ο Ιωσήφ δεν τους καταλάβαινε:

- «Πράγματι, είμαστε ένοχοι απέναντι στον αδερφό μας. Βλέπαμε την αγωνία του όταν μας παρακαλούσε, κι εμείς δεν ακούγαμε. Γι' αυτό μας βρήκε αυτή η στενοχώρια».

 Ο Ιωσήφ,  καθώς άκουσε αυτά,  συγκινήθηκε πολύ, γιατί είδε πως τ' αδέρφια του είχαν καταλάβει την κακή τους πράξη, που έκαμαν και είχαν αρχίσει να μετανοούν. Τότε λοιπόν αποσύρθηκε και έκλαψε κρυφά.

Έπειτα ξανάρθε και διέταξε να μείνει στη φυλακή μόνον ο Συμεών, τον οποίο αλυσόδεσε μπροστά στα μάτια τους. Ύστερα διέταξε να γεμίσουν τα σακιά των αδερφών του με σιτάρι, να βάλουν τα χρήματα του καθενός στο σακί του και να τους δώσουν τροφή για το δρόμο. Έτσι και τους έκαναν. Εκείνοι φόρτωσαν το σιτάρι στα γαϊδούρια τους και έφυγαν.

Όταν όμως ένας άνοιξε το σακί του να δώσει τροφή στο γαϊδούρι του, εκεί που διανυκτέρευαν, είδε μέσα τα χρήματα του. Όταν τα είδαν απόρησαν πολύ, τους ήρθε λιποθυμία και έτρεμαν από το φόβο.

 Όταν ήρθαν στον πατέρα τους τον Ιακώβ, στη Χαναάν, του διηγήθηκαν όλα όσα είχαν συμβεί στην Αίγυπτο. Μετά άρχισαν ν' αδειάζουν τα σακιά τους κι ο καθένας έβρισκε μέσα στο σακί του τα χρήματά του και φοβήθηκαν πολύ.

Ο Ιακώβ όταν άκουσε πως ο άρχοντας στην Αίγυπτο απαιτούσε να στείλει το μικρό του γιο, ταράχτηκε πολύ  και είπε: «Ο Ιωσήφ δεν υπάρχει πια. Ο Συμεών είναι στη φυλακή και τώρα θέλετε να πάρετε και το Βενιαμίν. Όχι, αυτό δεν γίνεται».

Ο Ρουβήν προσπάθησε να πείσει τον πατέρα του πως αυτός θα προστάτευε το Βενιαμίν και θα τον έφερνε πίσω. Όμως ό Ιακώβ έμεινε αμετάπειστος.