Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΙΣΡΑΗΛΙΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΙΝΑ ΝΕΑ ΚΡΟΥΣΜΑΤΑ ΑΠΙΣΤΙΑΣ

Το δεύτερο μήνα του δεύτερου χρόνου της πορείας στην έρημο, η νεφέλη σηκώθηκε πάνω από τη σκηνή του Μαρτυρίου. Τότε ξεκίνησαν κι οι Ισραηλίτες από την έρημο Σινά και πάντα προπορευόταν η Κιβωτός της Διαθήκης.

Ο λαός άρχισε πάλι να παραπονιέται στον Κύριο για τα βάσανα του. Όταν ο Κύριος τους άκουσε, εξοργίστηκε κι έστειλε εναντίον τους φωτιά, η οποία έκαψε μια άκρη του στρατοπέδου. Τότε ο λαός φώναξε στο Μωυσή για βοήθεια. Εκείνος προσευχήθηκε στον Κύριο και η φωτιά έσβησε.

Άλλη φορά πάλι άρχισαν να γκρινιάζουν και να ζητάνε κρέας. Ο Μωυσής άκουσε το λαό που γκρίνιαζε καθώς στέκονταν κατά ομάδες μπροστά στις σκηνές τους, και λυπήθηκε γιατί ο Θεός είχε θυμώσει πολύ μαζί τους.

Στο μεταξύ, ο Κύριος σήκωσε έναν αέρα που παρέσυρε από τη θάλασσα ορτύκια και τα έριξε γύρω από το στρατόπεδο. Ο λαός σηκώθηκε και μάζευε ορτύκια όλη εκείνη την ημέρα. Την ώρα που ο λαός ακόμη έτρωγε ο Κύριος χτύπησε με θάνατο όσους είχαν καταληφθεί από έντονη επιθυμία να φάνε κρέας.

Κατά το δεύτερο χρόνο της πορείας στην έρημο, ο Μωυσής παντρεύτηκε μια Αιθιόπισσα, γεγονός που προκάλεσε τη ζηλοφθονία του Ααρών και της Μαριάμ. Ο Κύριος οργίστηκε εναντίον τους και τότε η Μαριάμ γέμισε λέπρα. Ο Ααρών ζήτησε συγχώρεση από το Μωυσή για την ανοησία τους.

Τότε ο Μωυσής ζήτησε από τον Κύριο να την θεραπεύσει. Ο Κύριος του απάντησε ότι η Μαριάμ θα πρέπει να σηκώσει το βάρος της ντροπής της για εφτά μέρες. Στο διάστημα αυτό θα είναι περιορισμένη έξω από το στρατόπεδο. Έμεινε λοιπόν η Μαριάμ εφτά μέρες έξω από το στρατόπεδο, και ο λαός δεν ξεκίνησε ως την ημέρα που την έφεραν πάλι μέσα.